تحلیل زمانی و مکانی بارش تگرگ در ایران دکتر منوچهر فرج¬زاده ، طاهر مصطفی پور

    این مقاله به بررسی توزیع زمانی و مکانی پدیده­ی بارش تگرگ در ایران پرداخته شده است. بدین منظور از آمار مشاهده­ای در  67 ایستگاه سینوپتیک کشوردر یک دوره­ی آماری 20 ساله (2005-1986) استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که کانون­های اصلی رخداد این پدیده در ایران بیشتر در نواحی غرب و شمال غرب می­باشد. همچنین ایستگاههای با فراوانی بالای بارش تگرگ ایستگاههای ایلام، آبعلی و مراغه در غرب و شمال غرب کشور (به ترتیب دارای میانگین سالانه 7/4، 3/4 و 2/3 مورد) و همچنین ایستگاههای تربت­حیدریه و بیرجند در شمال شرق و شرق کشور (دارای میانگین سالانه به ترتیب 5/1 و 3/1 مورد) می­باشند. کانون واقع شدن این ایستگاهها نسبت به این پدیده، احتمالاً با وجود رشته­کوههای مرتفع زاگرس و البرز در غرب و شمال کشور و نحوه­ی عملکرد توده هواها هنگام برخورد با این ارتفاعات، در ارتباط است. از نظر توزیع زمانی نیز، فصل بهار دارای بیشترین فراوانی رخداد این پدیده می­باشد. فراوانی بارش تگرگ در این فصل  1/19 می­باشد و بیشترین فراوانی رخداد تگرگ در کشور در ماههای مارس و آوریل می­باشد.